Robaki u psa – jak rozpoznać i jak leczyć pasożyty jelitowe (tasiemce, glisty psie)

Robaki u psa to problem, z którym spotkał się niemal każdy opiekun domowego czworonoga. Inwazja pasożytów jelitowych może przez długi czas przebiegać bezobjawowo, jednak może w niedługim czasie poważnie odbić się na zdrowiu zwierzaka! Co należy wiedzieć na temat robaków u psa? Sprawdź, jak pies może się zarazić pasożytami wewnętrznymi, jakie są objawy zarobaczenia i jak często należy odrobaczać psa.

Rodzaje pasożytów u psa

W psich jelitach bytować może wielu pasażerów na gapę. Należą do nich robaki obłe (nicienie) lub tasiemce. Każdy z nich będzie miał nieco inny wpływ na organizm i zdrowie psa.

Nicienie - glista psia, włosogłówka, tęgoryjec

Do nicieni, które mogą zaatakować domowego czworonoga, zalicza się:

• glistę psią (Toxocara canis). Dorosłe formy tego pasożyta żyją w jelicie cienkim psa i powodują biegunki, wychudzenie, osłabienie i pogorszenie wyglądu sierści. Natomiast larwy wędrują po organizmie i trafiają miedzy innymi do płuc, co może prowadzić do wymiotów i kaszlu.
• włosogłówkę (Trichurius vulpis). Ten rodzaj robaków umiejscawia się w jelicie grubym psa i żywi się krwią zwierzaka. Włosogłówka powodować będzie krwawe biegunki, anemię i stany zapalne jelit, a także zahamowanie wzrostu i utratę masy ciała.
• tęgoryjca (Ancylostoma caninum). Tęgoryjce mogą dostać się do organizmu psa przez skórę, a stamtąd wędrują przez serce i płuca do jelit. Powodować będą osłabienie apetytu, biegunki i wymioty, wychudzenie i anemię, a nieraz również duszności i zmiany skórne.

Nicienie u psa przypominają długie, ruchliwe kawałki makaronu lub cienkie nitki. Ich jaja nie będą dostrzegalne gołym okiem.

Tasiemce u psa

Tasiemiec psi (Dipylidium caninum) jest tasiemcem uzbrojonym, który przyczepia się do ściany jelita. Pasożyt ten może powodować nie tylko objawy ze strony układu pokarmowego (biegunki, chudnięcie i wymioty), ale także niespecyficzne objawy obejmujące anemię, drgawki i reakcje alergiczne. Tasiemiec może trafić do przewodu pokarmowego psa wraz z połkniętą przez czworonoga pchłą zawierającą jaja pasożyta.

Tasiemiec jest zbudowany z płaskich, bladożółtych członów o długości kilku milimetrów. Zarobaczony pies może wydalać wraz z kałem fragmenty tasiemca i jaja, które przypominają pestki ogórka lub ziarenka ryżu.

Robaki u psa – jak dochodzi do zakażenia pasożytami?

Pasożyty jelitowe najczęściej dostają się do organizmu psa drogą pokarmową. Czworonóg może połknąć inwazyjne jaja lub larwy wraz z glebą lub wodą zanieczyszczoną odchodami zarobaczonego psa, może także zarazić się po upolowaniu i zjedzeniu zarobaczonego zwierzęcia - najczęściej myszy. Niektóre pasożyty jelitowe są też roznoszone przez pchły i mogą wnikać przez skórę psa, a następnie przedostawać się do układu pokarmowego. Sprawia to, że każdy psiak wychodzący na spacery i mający kontakt z innymi zwierzętami jest narażony na zarobaczenie.

Szczenięta mogą zarażać się glistą psią już w łożysku matki, a tęgoryjcem podczas picia jej mleka. Dlatego opiekun planujący krycie suki powinien ją zawsze odrobaczyć.

Po czym poznać, że pies ma robaki?

U dorosłych psów inwazja pasożytów wewnętrznych może przez długi czas przebiegać bezobjawowo lub powodować okazjonalne, niewielkie zaburzenia trawienia i lekkie wychudzenie. Dopiero gdy zarobaczenie przybierze na sile, u zarażonego psa pojawić się mogą niepokojące objawy obejmujące: 

• biegunki (często z krwią, śluzem lub widocznymi fragmentami pasożytów),wymioty,
• brak apetytu,
• postępujące wychudzenie,
• pogorszenie wyglądu sierści,
• wylizywanie okolic odbytu,
• saneczkowanie,
• alergiczne zmiany skórne,
• apatię i osłabienie,
• bladość dziąseł,
• podwyższoną temperaturę.

Nie oznacza to jednak, że każda silna inwazja pasożytnicza będzie powodowała zewnętrzne objawy u żywiciela. W niektórych przypadkach nawet bardzo poważne zarobaczenie będzie prowadzić jedynie do stopniowego wyniszczenia organizmu, którego konsekwencje mogą pojawić się dopiero po dłuższym czasie.

Inwazje pasożytnicze są szczególnie niebezpieczne dla szczeniąt, u których wystąpić mogą nie tylko zaburzenia trawienia, ale także niedożywienie, zahamowanie wzrostu, wady rozwojowe i silne odwodnienie. W skrajnych przypadkach zarobaczenie może prowadzić do śmierci psa.

Co zrobić, kiedy pies ma pasożyty?

Jeśli u psa występują objawy mogące świadczyć o zarobaczeniu, należy skonsultować się z lekarzem weterynarii. Zbada on dokładnie czworonoga, oceni stan jego zdrowia i odżywienia, a następnie zdecyduje o dalszym postępowaniu. W przypadku podejrzenia inwazji pasożytów, specjalista może zalecić badanie kału psa, które pozwoli potwierdzić obecność robaków i określić ich gatunek. Badanie w kierunku pasożytów jelitowych wykonuje się z niewielkich próbek kału zebranych w ciągu trzech dni. Po otrzymaniu wyników tego badania należy zgłosić się do gabinetu po środki odrobaczające dla psa.

Domowe sposoby na robaki jelitowe u psa

Niestety pasożytów jelitowych u psa nie można zwalczyć domowymi sposobami. Pupilowi nie wolno podawać żadnych leków przeznaczonych dla ludzi, gdyż może to prowadzić do zatrucia lub przedawkowania.

Skuteczne odrobaczenie psa wymagać będzie podawania psu środków przeciwpasożytniczych wskazanych przez lekarza weterynarii. Preparaty te mogą mieć postać tabletek, pasty lub kropel. W zależności od rodzaju pasożyta i stanu zdrowia psa, leczenie może trwać od kilku dni, do nawet kilku miesięcy. By potwierdzić skuteczność kuracji należy wykonać psu ponowne badanie kału.

Czy robaki u psa są groźne dla człowieka?

Pasożyty jelitowe u psa najczęściej nie stanowią zagrożenia dla człowieka. Większość psich pasożytów nie jest w stanie przetrwać w ludzkim przewodzie pokarmowym, a jeśli dojdzie do zarażenia, jest ono stosunkowo niegroźne dla zdrowia. Jeśli jednak u psa występują objawy zarażenia robakami, należy stosować się do zasad higieny i dokładnie myć ręce po każdym kontakcie ze zwierzęciem.

Wsparciem w walce z pasożytami jelitowymi u psów może być Kość z kamalą, łącząca przyjemność żucia z naturalną ochroną przed pasożytami. Ta wyjątkowa kość do żucia, o długości 12cm lub 17cm, została specjalnie zaprojektowana, by wspierać zdrowie Twojego psa, oferując mu nie tylko długotrwałą rozrywkę, ale także korzyści zdrowotne. Wykonana w 100% z naturalnych i starannie wyselekcjonowanych składników, w tym skóry wołowej i penisa wołowego, kość ta jest bogatym źródłem białka i kolagenu. Zawartość kamali nadaje jej właściwości przeciwkopasożytnicze, co czyni ją zalecaną dla psów każdej rasy i wieku. 

Profilaktyka pasożytów - odrobaczanie psa

Każdy pies wychodzący na spacer jest narażony na kontakt z pasożytami wewnętrznymi i zewnętrznymi. Opiekun najczęściej nie jest w stanie wskazać, w którym momencie doszło do zarażenia jego pupila, a objawy mogą pojawić się dopiero po kilku tygodniach. Sprawia to, że uchronienie psa przed zarobaczeniem jest niemożliwe.

Jedynym sposobem walki z robakami u psa jest profilaktyka, która pozwala na zwalczenie inwazji w początkowym stadium, czyli jeszcze zanim pasożyty zaczną stwarzać ryzyko dla zdrowia zwierzaka. Opiekun powinien podawać preparaty przeciwpasożytnicze, kości z kamalą oraz wykonywać regularne badania kału swojego psa, by upewnić się, że nie wymaga on odrobaczania. Konieczne jest także zabezpieczanie przeciwko pasożytom zewnętrznym, które przebywają na skórze i sierści zwierzęcia (pchły u psa mogą przenosić jaja tasiemców).

Trzeba też pamiętać, że brak robaków w kale oddanym na badania nie zawsze oznacza, że zwierzak jest wolny od pasożytów! Niektórzy lekarze weterynarii zalecają więc profilaktyczne odrobaczanie psa co kilka miesięcy, nawet mimo negatywnych wyników badania kału i braków objawów. Profilaktyczne odrobaczanie jest szczególnie ważne w przypadku szczeniąt, u których przeoczenie zarażenia może stanowić zagrożenie życia, oraz suk przygotowywanych do krycia.

Autor:

Aleksandra Prochocka