Parwowiroza u psa – przyczyny choroby, leczenie i rokowania

Parwowiroza to groźna choroba, która może doprowadzić do śmierci szczeniaka. Jakie są pierwsze objawy zakażenia u psa i na czym polega leczenie parwowirozy? Sprawdź, czy można uchronić pupila przed zachorowaniem!

Czym jest parwowiroza (psi tyfus)?

Parwowiroza, zwana także psim tyfusem, to zakaźna choroba wywoływana przez wirus z rodziny parvoviridae - CPV-2, czyli psi parwowirus typu 2. Choroba ta atakuje przede wszystkim nieszczepione szczenięta do szóstego miesiąca życia, choć narażone są na nią także dorosłe czworonogi - szczególnie w okresie obniżonej odporności. Wirus parwowirozy przedostaje się do środowiska wraz z moczem, kałem i śliną chorego psa. Patogen ten jest wyjątkowo odporny, dlatego w miejscach największych skupisk psów może utrzymywać się nawet rok. Czworonogi mogą zarażać się chorobą przez bezpośredni kontakt z chorym zwierzęciem, podczas picia wody ze wspólnej miski czy po polizaniu trawy zanieczyszczonej odchodami zawierającymi patogen. Psi parwowirus może dostać się do domu także na butach i ubraniu opiekuna.

Objawy parwowirozy u psa

Objawy psiego tyfusu zależą głównie od wieku psa i jego stanu zdrowia. Parwowiroza nie omija wprawdzie dorosłych czworonogów, jednak pełen przebieg choroby i ciężkie objawy występują zazwyczaj u młodych psów i szczeniąt poniżej szóstego miesiąca życia. Parwowiroza u dorosłego psa U dorosłych, zdrowych psów infekcja może przebiegać bezobjawowo. Objawy mogą czasem rozwinąć się u starszych psów i czworonogów z osłabiona odpornością, choć nie są nasilone. Parwowiroza u szczeniaka Charakterystyczne objawy parwowirozy u szczeniąt pojawiają się zazwyczaj od trzech do 10 dni od kontaktu malucha z patogenem. Zarażony psiak staje się wtedy ospały i traci chęć do zabawy. Następnie parwowirus psów atakuje dzielące się komórki jelit zwierzaka. Powoduje to krwotoczne zapalenie jelit i żołądka objawiające się poprzez: biegunki (często z krwią), wymioty, odwodnienie organizmu, gorączkę, bóle brzucha, postępujące wychudzenie, anemię, apatię, brak apetytu. W dalszym przebiegu parwowiroza jelitowa powoduje uszkodzenie przewodu pokarmowego i przedostanie się do organizmu toksyn, które doprowadzają do wstrząsu i śmierci szczeniaka. Druga postać choroby - parwowiroza sercowa - jest obserwowana coraz rzadziej. W jej przebiegu dochodzi do zapalenia mięśnia sercowego, co powoduje problemy z oddychaniem, a następnie nagłą śmierć malucha. Każda nieleczona parwowiroza u szczeniaka stanowi poważne zagrożenie dla życia psa. Wczesne rozpoznanie i podjęcie leczenia poprawia rokowanie dla chorych szczeniąt, dlatego każdy opiekun szczeniaka z biegunką powinien jak najszybciej zgłosić się z pupilem do lekarza weterynarii.

Leczenie parwowirozy u psa

By rozpoznać parwowirozę u psa, lekarz weterynarii przeanalizuje występujące u malucha objawy i wykona szybki test mający wykryć wirusa. Niestety nie istnieją leki zwalczające parwowirusa psów. Dlatego leczenie parwowirozy polega na zwalczaniu objawów choroby, czyli podawaniu maluchowi kroplówek, leków przeciwwstrząsowych i przeciwwymiotnych, które mają ustabilizować stan chorego szczeniaka. Następnie stosuje się antybiotyki o szerokim spektrum działania, które mają zapobiegać wtórnym infekcjom. Poważna parwowiroza u szczeniaka może wymagać podania zwierzakowi surowicy odpornościowej od psa, który przeszedł psi tyfus i wykształcił przeciwciała przeciw wirusowi. W większości przypadków konieczny jest całodobowy monitoring stanu czworonoga, dlatego lekarz weterynarii może zalecić pozostawienie psiaka w szpitalu weterynaryjnym. Chory pies musi mieć zapewnione ciepłe miejsce odpoczynku i dokarmianie.

Rokowania dla szczeniąt z parwowirozą

Szanse na przeżycie chorego malucha zależą głównie od tego, jak szybko rozpoczęto leczenie choroby oraz od stanu psiaka przed zachorowaniem. Nieleczona parwowiroza u psa w 90% przypadków prowadzi do śmierci zwierzęcia. Natomiast wśród psów poddanych terapii śmiertelność wynosi zaledwie kilka procent, a leczenie trwa zazwyczaj do 14 dni. Znacznie cięższy przebieg obserwuje się u szczeniąt, które nie były regularnie odrobaczane lub narażone były na stres, który często powoduje osłabienie odporności. Po ozdrowieniu szczeniak zyskuje odporność na całe życie, choć często staje się bardziej podatny na choroby jelit i trzustki. Należy też pamiętać, że szczeniak po wyleczeniu jeszcze przez miesiąc wydala do środowiska wirusy, które mogą przetrwać w otoczeniu nawet przez rok. Dlatego ozdrowiałego psiaka należy izolować od innych domowych czworonogów, by nie dopuścić do zarażenia kolejnych psów. Miski, legowiska i zabawki psa należy poddać dezynfekcji lub wyrzucić.

Jak zapobiegać parwowirozie u psów?

Parwowiroza psów to choroba zakaźna niebezpieczna dla wszystkich psów poniżej pierwszego roku życia. Ryzyko zachorowania można zmniejszyć, poddając szczeniaka szczepieniom ochronnym. Pierwsze szczepienie należy przeprowadzić w 6-8 tygodniu życia malucha, a następnie dwukrotnie powtórzyć zgodnie z kalendarzem szczepień. Ponadto szczenięta muszą być regularnie odrobaczane i odpowiednio żywione, by wykształciły silną odporność. Zaleca się także przestrzeganie kwarantanny szczeniaka i unikanie kontaktów z psami dorosłymi, które mogą być bezobjawowymi nosicielami patogenów.

Autor:

Aleksandra Prochocka